Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΑ ΠΟΤΗΡΙΑ "ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ" ΚΑΙ ΟΙ "ΜΑΓΙΚΕΣ" ΚΑΡΑΦΕΣ

Πως τα σύγχρονα αξεσουάρ υπόσχονται να μεγιστοποιήσουν την οινική απόλαυση...

Έχω την εντύπωση ότι, με όλες αυτές τις λεπτομέρειες που λέγονται και γράφονται κατά καιρούς γύρω από τα μυστικά των κρασιών, φαντάζει μάλλον αδύνατον στην εποχή μας να μπορέσουμε να απολαύσουμε ένα κρασί στο τραπέζι, χωρίς τα σύγχρονα αξεσουάρ που μεγιστοποιούν τις οινικές μας επιλογές, προσθέτοντας αλατοπίπερο στην άνοστη καθημερινότητα. Δεν μπορείτε λοιπόν, να φανταστείτε την εντυπωσιακή ποικιλία συμπληρωματικών αντικειμένων για το κρασί που κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά. Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ένα πλήθος ποτηριών που "φλερτάρουν" με κάθε επιμελημένο τραπέζι, ενώ οι λυγερές καράφες της μετάγγισης, αποτελούν αξιοζήλευτα κομμάτια κάθε επίδοξης κρασοκατάνυξης.

Γενικά, όλα τα οινοπότηρα αξίζει να είναι κολωνάτα, να έχουν δηλαδή ένα λεπτό ποδαράκι από το οποίο να τα πιάνουμε, να είναι απέριττα και να έχουν την φόρμα της κλειστής τουλίπας.

Ειδικά για τα φρέσκα και λευκά κρασιά, τα ποτήρια δεν χρειάζεται να έχουν πολύ ανοιχτό στόμιο ούτε ψηλή χοάνη, δεδομένου ότι συνήθως δεν περιέχουν αρκετό οινόπνευμα για να ενεργήσει ως μεταφορέας για την αρωματική τους σύνθεση. Επίσης, για να μειωθεί κάπως η έντονη επίδραση της οξύτητας αυτών των κρασιών στο στόμα είναι προτιμότερο να επιλέγονται ποτήρια που κοιλώνουν ελαφρώς εξωτερικά στο χείλος, ώστε να μεταφέρουν το κρασί στην επάνω άκρη της γλώσσας, όπου ως γνωστό βρίσκεται η περιοχή που ανταποκρίνεται κυρίως στη γλυκύτητα!
Για τα έντονα αρωματικά και ποιοτικά κρασιά χρειαζόμαστε ένα ποτήρι που να είναι λίγο μεγαλύτερο και ανοιχτότερο απ΄ό,τι συνηθίζεται στα περισσότερα όξινα λευκά. Παρ΄όλα αυτά, και σε αυτή την περίπτωση, η χοάνη δεν πρέπει να είναι πάρα πολύ ψηλή, έτσι ώστε να μη χαθούν πριν από την ώρα τους τα σύνθετα και ευαίσθητα αυτά αρώματα. Εξάλλου, ένα ποτήρι αυτής της μορφής επιτρέπει σε αυτά τα σύνθετα κρασιά να επιδείξουν αφενός την πολυπλοκότητά τους αλλά και να αποδείξουν την άριστη φήμη τους.

Αντίθετα, το συνιστώμενο ποτήρι για ένα λευκό βαρελάτο κρασί είναι εκείνο που διαθέτει σχετικά μεγαλύτερο όγκο, επειδή το κρασί αυτού του τύπου χρειάζεται ικανοποιητική επαφή με τον αέρα προκειμένου να αναδυθούν τα σύνθετα αρώματά του.
Δεν είναι λίγοι επίσης οι καταναλωτές εκείνοι που ρωτούν πόσο νωρίτερα από το γεύμα θα πρέπει να έχει ανοιχτεί ένα κόκκινο κρασί ή αν θα έπρεπε να έχει μεταγγισθεί σε καράφα προηγουμένως ώστε να αποκτήσει τον μέγιστο αρωματικό και γευστικό πλούτο που δημιούργησε μέσα στο χρόνο.

Είναι γεγονός ότι ένα παλαιωμένο κόκκινο κρασί, που επί περίπου μια δεκαετία μέσα στο πλαγιαστό μπουκάλι στερήθηκε το χάδι του οξυγόνου, θέλει να αναπνεύσει λίγη ώρα πριν φτάσει στο ποτήρι, προσφέροντας απλόχερα το ζηλευτό μπουκέτο που με τόσο κόπο και υπομονή δημιούργησε μέσα στο κελάρι. Ένα τέτοιο κρασί αξίζει "να τα δώσει όλα" αν το ανοίξουμε μια ώρα πριν ή αν το μεταγγίσουμε προσεκτικά ένα τέταρτο πριν από το γεύμα μέσα σε ειδική καράφα.
Πρόσφατα, μάλιστα, στην αγορά εμφανίσθηκε ένα ειδικό κρυστάλλινο και μάλλον "μαγικό" ποτήρι που οξυγονώνει το κρασί σε 2 - 3 λεπτά επιτυγχάνοντας το ίδιο αποτέλεσμα με αυτό της ίδιας φιάλης που ανοίχτηκε 1 με 2 ώρες νωρίτερα. Αν και οι ανυπόμονοι άνθρωποι δεν ανήκουν συνήθως στους λάτρεις του ποιοτικού κρασιού, η πρόταση αυτή του ποτηριού που "αναπνέει" είναι άκρως ενδιαφέρουσα.

Δημήτρης Χατζηνικολάου, ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΝΟΥ, Περιοδικό ΟΙΝΟΧΟΟΣ Τεύχος 18 Φεβρουάριος 2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...